مقدمه: گسیل های صوتی گوش، اصواتی با شدت کم هستند که از حلزون سالم تولید شده و در صورت سالم بودن ساختار انتقال صوت قابل اندازه گیری هستند. هدف از این مطالعه بررسی موفقیت جراحی استخوان رکابی (استاپدوتومی) با استفاده از آزمون های مرسوم شنوایی سنجی و (TEOAE) و DPOAE به عنوان روشی برای ارزیابی شنوایی بعد از عمل جراحی می باشد.روش بررسی: مطالعه تحلیلی توصیفی حاضر از نوع نیمه تجربی بود که به صورت مقطعی از فروردین 83 تا آبان ماه 86 برروی 50 بیمار مبتلا به بیماری اتوسکلروزیس در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. (TEOAE) و DPOAE همراه با سایر آزمونهای رفتاری شنوایی قبل، سه و شش ماه پس از عمل جراحی برروی بیماران انجام شد و نتایج با هم مقایسه گردید.نتایج: فاصله آستانه هوایی و استخوانی در ادیوگرام بیماران به طور چشمگیری بعد از عمل جراحی کاهش یافته بود. قبل از عمل در هیچکدام یک از بیماران (TEOAE) و (TEOAE) قابل ثبت نبود، بعداز جراحی فقط در دو بیمار پاسخ ها قابل ثبت بود.نتیجه گیری: با وجود بهبود شنوایی و کاهش چشمگیر کم شنوایی انتقالی، OAE بعد از عمل جراحی موفقیت آمیز، به صورت نادر قابل اندازه گیری بوده و از آن نمی توان به عنوان روشی برای ارزیابی موفقیت عمل جراحی استفاده کرد.

هدف: بررسی و مقایسه مشخصات فیزیکی گسیل های صوتی حاصل اعوجاج در گوش راست و چپ نوزادان 1 - 59 روزه دارای شنوایی هنجار مراجعه کننده به بخش شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران (1381)مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش توصیفی - تحلیلی روی 102 نوزاد 204) گوش( که به روش آسان انتخاب شده بودند، انجام شده است. مراحل آزمایش عبارت بود از اتوسکوپی، ادیومتری مشاهده رفتاری، ادیومتری ایمیتانس، DPOAEs و در صورت لزوم ABR، در DPOAEs، دامنه و فرکانس گسیل 2f1 - f2 حاصل از تحریک دو صوت خالص با شدت L1 - 65 dB SPL و L2-50 dB SPL با نسبت f2/f1=1.2 بررسی گردید.نتایج:-1 نوزادان هنجار، همگی دارای DPOAEs بودند.-2 دامنه DPOAEs گوش راست به طور معنی داری بزرگتر از دامنه در گوش چپ است (P<0.05).-3 بین دامنه های حاصل از DPOAEs برحسب نوزادان مورد مطالعه اختلاف معنی داری دیده نمی شود.بحث و نتیجه گیری: DPOAEs می تواند جهت ارزیابی سریع، غیر تهاجمی و به عنوان ابزاری عالی برای غربالگری افت شنوایی نوزاد بکار گرفته شود.

هدف: بررسی مشخصات فیزیکی گسیل های صوتی خودبخودی گوش، گسیل های صوتی برانگیخته گذرا از گوش و گسیل های صوتی حاصل از اعوجاج گوش پسران (7 -11) سال با شنوایی هنجار.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی روی 100 پسر دبستانی 7 -11 ساله با شنوایی هنجار و ساکن منطقه 12 تهران صورت گرفت. نمونه ها تحت معاینه اتوسکپی، ادیومتری تن خالص و ایمیتانس قرار گرفتند و در صورت طبیعی بودن نتایج آزمون OAEs انجام شد. اثر گوش مورد مطالعه و دست برتری نیز بررسی گردید. نتایج: در آزمون SOAE، حدود 30 درصد از افراد مورد مطالعه، واجد گسیلهای صوتی خودبخودی گوش بودند که تعداد، میانگین فرکانس و میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ تفاوت معنی داری را نشان نداند.در آزمون (TEOAE)، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه در پاسخ کلی و در فرکانس های 1 و 3 کیلو هرتز تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05).که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در گوش راست می باشد.در آزمون (TEOAE)، میانگین دامنه گسیل ها بین افراد راست برتر و چپ برتر تفاوت معنی داری را نشان ندادند.در آزمون (TEOAE)، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان ندادند.در آرمون DPOAE، میانگین دامنه گسیل ها در فرکانس های 1611، 2026، 2564 هرتز، بین افراد راست برتر و چپ برتر، تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05). که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در افراد چپ برتر می باشد.در آزمون (TEOAE)، میانگین دامنه گسیل ها بین گوش راست و چپ افراد مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان ندادند.در آزمون DPOAE، میانگین دامنه گسیل ها در فرکانس های، 1611، 2026، 2564، هرتز، بین افراد راست برتر و چپ برتر، تفاوت معنی داری را نشان دادند (p<0.05). که این تفاوت مبین فراوانی بیشتر دامنه ها در افراد چپ برتر می باشد.بحث: یافته های حاصله در سه مورد با سایر مطالعات متفاوت است که عبارتند از برابری تعداد SOAE در دو گوش، یکسانی دامنه DPOAE دو گوش، تاثیر دست برتری بر میانگین دامنه گسیل ها در برخی فرکانس ها. بنابراین لازم است این نکات در آزمون OAE پسران نوجوان مدنظر قرار گیرند.

زمینه و هدف: کم شنوایی ناشی از نویز، شایع ترین بیماری شغلی در بسیاری از صنایع است. هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر مواجهه با نویز شدید بر مشخصه های قابل اندازه گیری گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش در خرگوش بود.روش بررسی: تحقیق حاضر روی 12 خرگوش نر سفید سالم بالغ نیوزیلندی در دو گروه شاهد، بدون مواجهه با نویز، و گروه مورد، در معرض نویز سفید با پهنای باند 8000-500 هرتز و با سطح فشار صوتی 100 دسی بل A به مدت هشت ساعت در روز طی پنج روز متوالی، انجام شد. تغییرات شنوایی حیوانات با آزمون گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش در روزهای صفر (قبل از مواجهه)، هشتم (یک ساعت پس از آخرین مواجهه)، و دهم (48 ساعت پس از آخرین مواجهه) سنجش و نتایج مقایسه شدند.یافته ها: بیشترین میانگین دامنه گسیل های صوتی در گروه در معرض نویز در روزهای هشتم و دهم، به ترتیب مربوط به فرکانس های 5888.5، 8166.5، 9855، 3956، و 3098.5 هرتز و کمترین مقدار آن مربوط به فرکانس 588 هرتز بود .(p=0.001) نتیجه گیری: تغییرات دامنه پاسخ آزمون گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش ناشی از مواجهه با نویز، ابتدا در فرکانس های بالا و سپس در فرکانس های میانه رخ می دهد. همچنین مواجهه با نویز شدید می تواند سبب کاهش در دامنه این گسیل ها شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت آزمون گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش، آزمون معتبری برای ردیابی استعداد فردی به کم شنوایی ناشی از نویز باشد.

مقدمه: گسیل های صوتی گوش، اصواتی با شدت کم هستند که از حلزون سالم تولید شده و در صورت سالم بودن ساختار انتقال صوت قابل اندازه گیری هستند. هدف از این مطالعه بررسی موفقیت جراحی بعد از گذاشتن لوله تمپانوستومی با استفاده از آزمون های مرسوم شنوایی سنجی و (TEOAE) و DPOAE به عنوان روشی برای ارزیابی شنوایی بعد از عمل جراحی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بصورت توصیفی - تحلیلی بر روی 130 بیمار مبتلا به اوتیت مدیای با افیوژن(OME)  انجام شد. گسیل های صوتی برانگیخته گذرا((TEOAE))  و گسیل های صوتی محصول اعوجاج (DPOAE) همراه با سایر آزمونهای رفتاری شنوایی، قبل، یک و سه ماه پس از عمل جراحی بر روی بیماران انجام شد و نتایج با هم مقایسه شد.نتایج: قبل از جراحی در هیچکدام از افراد پاسخهای (TEOAE) و DPOAE ثبت نشدند اما پس از جراحی به صورت چشمگیری پاسخهای  (TEOAE)در 90 درصد و DPOAE در 80 درصد افراد ثبت شد به طوریکه نتایج معنادار بود. در آزمون شنوایی تون خالص نیز فاصله راه هوای – استخوانی از 35 بهdB 15  کاهش یافت.بحث و نتیجه گیری: از تستهای OAE می توان به عنوان آزمونهای عینی، ساده و قابل انجام در گروه اطفال، به خصوص در خردسالانی که قادر به همکاری برای انجام PTA نمی باشند در قبل از عمل جراحی و نیز برای پایش بیماران از نظر بهبود کاهش شنوایی و رفع ترشح از گوش میانی استفاده کرد.

سابقه و هدف: افت شنوایی ناشی از سر و صدا، شایع ترین معضل صنعتی می باشد. سر و صدا می تواند سبب تغییر آستانه موقت یا دائم گردد. این مطالعه به منظور بررسی افت شنوایی ناشی از سر و صدا با گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه بر روی 12 خرگوش نر سفید نیوزیلندی که به دو گروه کنترل (بدون سر و صدا مواجهه) و آزمایش (در معرض سر و صدا95 dBA SPL  در 8000-500 هرتز طی 5 روز 8 ساعته) تقسیم گردیدند، انجام شد. گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش در روز صفر (به عنوان سطح پایه)، هشتم (آزمایش: یک ساعت پس از آخرین مواجهه جهت ردیابی افت شنوایی موقت)، و دهم (آزمایش: 48 ساعت پس از آخرین مواجهه جهت ردیابی افت شنوایی دائم) اندازه گیری و مقایسه گردیدند. یافته ها: در گروه آزمایش، بیشترین و کمترین افت شنوایی موقت، دائم و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش، به ترتیب مربوط به فرکانس های 5888.5 هرتز و 588 هرتز بودند(p<0.05) . تفاوت معنی داری بین افت شنوایی موقت، دائم و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش در 10 فرکانس گوش راست و چپ وجود داشت(p<0.05) ، که مربوط به 5888.5 هرتز بود(p<0.001) . تفاوت معنی داری بین افت شنوایی موقت، دائم یا گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش بین گوش راست و چپ وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که سر و صدا شدید می تواند سبب ایجاد افت شنوایی موقت، دائم و کاهش گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش گردد. لذا گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش، ابزاری مفید جهت بررسی افت شنوایی ناشی از سر و صدا می باشند.

هدف: تحریک دگرسویی صوتی سیستم وابران، موجب مهار عملکرد سلول های مویی خارجی و کاهش دامنه گسیل های صوتی گوش می شود. در بررسی حاضر مقدار میانگین کاهش دامنه گسیل های صوتی برانگیخته با تن برست (TBEOAEs) فرکانس مرکزی 2000، 1000، 4000 هرتز با ارایه دگرسویی صوت خالص و نویز باریک باند با فرکانس مرکزی 1، 2، 4 کیلو هرتز در گوش راست افراد 19 تا 27 ساله تعیین شده است.روش بررسی: این مطالعه بر روی 37 نفر (15 مرد و 22 زن) با شنوایی طبیعی انجام شد. پس از تطابق سایکوآکوستیکی، بلندی نویز باریک باند با صوت خالص در 70dBHL در گوش چپ، پاسخ TBEOAEs با فرکانس مرکزی 1، 2 و 4 کیلو هرتز در گوش راست بدست آمد. سپس با ارایه دگرسویی صوت خالص 70 دسی بل و نویز باریک باند با بلندی معادل، دامنه TBEOAEs اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین دامنه های TBEOAEs با فرکانس مرکزی 2، 1 و 4 کیلو هرتز با ارایه دگرسویی صوت خالص و نویز باریک باند کاهش نشان داد که کاهش نویز باریک باند در تمامی فرکانس ها بیشتر بود. همچنین میانگین دامنه ها در فرکانس های بالاتر کاهش کمتری نشان داد.نتیجه گیری: تحریک دگرسویی موجب کاهش دامنه TBEOAEs می شود و محرک دارای پهنای باند بیشتر، در ایجاد پدیده مهار دگرسویی کارآمدتر است. بنظر می رسد علاوه بر هماهنگی طیفی بین محرک تولید کننده گسیل های صوتی گوش و محرک دگرسویی، پهنای باند فرکانسی نیز در کاهش دامنه گسیل های صوتی گوش و ایجاد پدیده مهار نقش بسزایی دارد.

زمینه و هدف: یکی از آلاینده های شیمیایی که به همراه نویز به وفور در صنعت یافت می شود، مونواکسیدکربن می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر حفاظتی آنتی اکسیدان ان استیل سیستئین بر عملکرد سلول های مویی خارجی خرگوش های در معرض همزمان نویز و مونواکسیدکربن انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای، 24 خرگوش نر انتخاب گردیده و پس از ارزیابی مقدماتی گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش، به طور تصادفی در چهار گروه مجزا قرار گرفتند. گروه ها شامل مواجهه با نویز و دریافت سرم نمکی، مواجهه با نویز و مونواکسیدکربن و دریافت سرم نمکی، مواجهه با نویز و دریافت ان استیل سیستئین، و مواجهه با نویز و مونواکسیدکربن و دریافت ان استیل سیستئین بودند.سپس در دو مرحله، دو ساعت و یک هفته پس از پایان مواجهه، مورد ارزیابی مجدد گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و t زوجی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: مواجهه با نویز، مواجهه همزمان با نویز و مونواکسیدکربن، و همچنین استفاده از ان استیل سیستئین در هر دو گروه تغییر معنی داری را در دامنه گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش ایجاد کرد (P<0.005).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از آن است که مواجهه همزمان با نویز و مونواکسیدکربن موجب تشدید کم شنوایی ناشی از نویز می گردد و به کارگیری ان استیل سیستئین می تواند از کم شنوایی ناشی از نویز و تشدید آن توسط مونواکسیدکربن جلوگیری کند.

مقدمه: از زمان کشف گسیل های صوتی گوش یا OAEs (otoacoustic emissions)، پیشرفت های شگرفی در زمینه ثبت این پاسخ در گروه های بالینی مختلف و در بررسی فیزیولوژی حلزون صورت گرفته است. یکی از مهمترین کاربردهای OAEs، بررسی عملکرد دستگاه وابران شنوایی است. این مقاله به فیزیولوژی دستگاه وابران شنوایی و پیامدهای درگیری این دستگاه در جمعیت های مختلف بالینی می پردازد. بر خلاف دستگاه آوران شنوایی که اطلاعات فراوانی از آن در دسترس است، در رابطه با دستگاه وابران شنوایی، اطلاعات اندکی در دسترس است و همین مساله کاربرد بالینی این آزمون شگرف را کاهش داده است.مواد و روش ها: این مقاله با مرور بر روی 40 مقاله جامع در خصوص آزمون OAEs و مهار وابران شنوایی تهیه شده است. جستجوی مقالات در pubmed، sciencedirect، google scholar و proquest صورت گرفت و مقالات جامع با روش بررسی مناسب، که شامل نتایج بررسی دستگاه وابران در جمعیت های بالینی بود، برای این مقاله مروری انتخاب شدند.یافته ها: در مورد عملکرد و ویژگی های LOCB (Lateral Olivocochlear Bundle) اطلاعات اندکی در دسترس است. اخیرا پیشنهاد شده است که رشته های LOCB در ایجاد و حفظ عملکرد هنجار حلزون نقش مهمی ایفا می کند. دستگاه وابران به عنوان یک دستگاه تنظیم کننده، امکان کنترل مراکز بالاتر مغزی را روی فرآیندهای فعال حلزونی (همانند الکتروموتیلیتیOHCs ) فراهم می کند. همچنین فعال شدن COCB اثر ضد پوشش دارد و نسبت سیگنال به نویز را در دستگاه شنوایی افزایش می دهد. بنابراین باعث بهبود شنوایی در حضور نویز زمینه می شود.نتیجه گیری: OAE شاخص غیرتهاجمی، ساده و کارای بررسی تمامیت عملکرد حلزون است و آزمون مهار دگرسوییOAE  ابزار بالینی غیرتهاجمی و عینی را جهت ارزیابی دستگاه وابران شنوایی در انسان ها فراهم می کند. کاربرد این آزمون در بیماران دچار اختلالات شنوایی رو به افزایش است. متخصصان با کسب اطلاع از نتیجه این آزمون در اختلالات شنوایی می توانند به تشخیص به موقع و توانبخشی بیماران کمک کنند.

هدف: ارزیابی عملکرد حلزون شنوایی در شیرخواران و کودکان مبتلا به بیماری مننژیت بر اساس نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته گوشی هدف این مطالعه بوده است.روش بررسی: در این پژوهش تحلیلی–مقطعی، 40 شیرخوار و کودک مبتلا به مننژیت در محدوده سنی بدو تولد تا 12 سال، از بین مراجعین بیمارستان مفید و با انتخاب تمام شمار، توسط آزمون گسیل های صوتی برانگیخته شامل گسیل های گذرا و گسیل های محصول اعوجاج جهت ارزیابی عملکرد حلزون شنوایی 7- تا 14 روز پس از بهبودی و ترخیص از بیمارستان-مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون‏ تی مستقل و آزمون دقیق فیشر جهت تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: در 35 بیمار عملکرد حلزون شنوایی کاملا هنجار و در 5 بیمار نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته موید آسیب جدی به حلزون شنوایی به صورت آسیب شنوایی حسی–عصبی (4 بیمار در دو گوش و یک بیمار در یک گوش) بود. ارتباط بین وضعیت شنوایی و سن ((P=0.002، اختلاف میانگین سطح قند و پروتئین مایع مغزی–نخاعی بین دو گروه با عملکرد هنجار و ناهنجار حلزون شنوایی ( (P=0.02و ارتباط بین جنسیت و وقوع عملکرد ناهنجار حلزون شنوایی و SNHL در نمونه های مورد مطالعه ( (P=0.03معنادار بود.نتیجه گیری: آسیب به اندام کورتی و ساختارهای حلزون شنوایی، به عنوان یکی از پی آمدهای بیماری مننژیت، به کمک نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته قابل ردیابی است.